Wie mag de plantjes water geven?

Op dit moment denken we misschien dat het bekendheid geven aan Heartfulness en het organiseren van workshops het belangrijkste is. Logisch wel, omdat het allemaal nieuw is en omdat bekendheid geven en workshops, in de tijd aan het begin van een nieuwe manier van doen staan. 

Maar als ik even mag teruggaan naar een van de motoren achter deze veranderingen, nl. de ietwat pijnlijke constatering dat het overgrote deel van de ooit wereldwijd geïntroduceerde abhyasi's niet is gebleven, dan wordt duidelijk dat de individuele coaching van nieuwe abhyasi's na introductie minstens even belangrijk is, en misschien wel uitdagender is dan het verkrijgen van naamsbekendheid en het geven van workshops. 

Die individuele coaching is ongeveer het omgekeerde van wat ik in een vorige blog - ietwat oneerbiedig - het leeg kieperen van een emmer water op pas ontloken zaadjes noemde. Individuele coaching heeft te maken met het de ander gunnen en faciliteren van een eigen ontdekkingsreis, met het aansluiten op de individuele behoefte van een nieuwe abhyasi, met het leveren van zoveel mogelijk vraaggestuurd maatwerk vanuit de hoop en verwachting van Kamlesh bhai dat nieuwe abhyasi's beter geworteld zullen zijn in de praktijk, overtuigd als ze zijn door hun eigen ervaringen en ontdekkingen.

Het is volgens mij nog steeds een hardnekkig misverstand om te denken dat die individuele coaching het voorrecht zou zijn van coördinator of prefect. Het enige voorrecht van een coördinator is dat ie coördineert en het enige voorrecht van een prefect is dat ie bevoegd is om met transmissie te werken - verder zijn er volgens mij geen voorrechten t.a.v. Heartfulness.. 

Ook een ervaren abhyasi die zich zijn eigen eerste stappen kan herinneren, die bereid is zich diep in de ins en outs van het Heartfulness programma te verdiepen en die bereid en in staat is met liefde, geduld en aandacht een nieuwe abhyasi op zijn eerste schreden te begeleiden kan daar een belangrijke rol in spelen. Sterker nog, als de verwachte groei loskomt, zullen we het in ons land volgens mij niet zonder die ervaren abhyasi's kunnen. Natuurlijk, de prefect geeft de sittingen in allerlei soorten en maten en draagt een zekere eindverantwoordelijkheid, maar bij die coaching gaat het ook om iets anders. Het gaat om werkelijk open staan voor de behoefte van de nieuwe abhyasi, om goed kunnen communiceren met een nieuwe abhyasi. Ondersteunen vanuit de eigen ervaring, stimuleren als het nodig is, opmerken wanneer het tijd is om naast de hartmeditatie ook de cleaning aan het programma toe te voegen en idem voor alle andere stappen die in het tempo van de nieuwe abhyasi gezet kunnen worden naar een volledige beoefening van Sahaj Marg.

Individuele coaching is dus een serieus onderdeel van Heartfulness dat zijn eigen vaardigheden vereist. Je moet aan het plantje kunnen zien (of van het plantje kunnen horen) wanneer het tijd is voor water en voeding - en hoeveel dan, maar ook wanneer het tijd is voor enige bescherming tegen de brandende zon. 

Daarom vond ik de hartstochtelijke oproep tijdens webinar 1 zo leuk, om vooral gebruik te maken van het aanwezige talent en dat op de juiste plek in te zetten. Ik zou ook niet weten hoe ik het vanuit Assen zonder ervaren abhyasi's in Rotterdam goed zou kunnen doen met nieuwe abhyasi's daar. Transmissie kan op grote afstand, maar coaching stelt andere eisen. En dat gaat voor meer plekken gelden.

Op een pas ontkiemd zaadje, gooi je geen volle emmer water

Managers kunnen erover meepraten: veranderingen in organisaties roepen altijd weerstand op. Het welslagen van een veranderingsproces is in hoge mate afhankelijk van de wijze waarop managers en individuele medewerkers met die weerstand kunnen omgaan. Soms loopt de commotie die ontstaat zo hoog op dat alle aandacht en energie erin verdwijnt waardoor het ‘gewone’ werk eronder lijdt en dat komt het bedrijf (dat je ook kunt beschouwen als een klein egregoortje, maar dan anders) bepaald niet ten goede en de klandizie ook niet.

Eigenlijk zeg ik het hierboven verkeerd, als ik zeg dat veranderingen weerstand oproepen. Verandering is immers essentieel aan leven en onvermijdelijk. Het is veeleer iets in ons mensen dat zich telkens weer tegen verandering verzet – zelfs als we het doel van die verandering onderschrijven. Diezelfde weerstand uit zich dan in gemopper over de manier waarop aan de verandering wordt vormgegeven, de manager die het niet goed doet, de collega’s die niet meewerken – je kunt de lijst eindeloos aanvullen. Maar natuurlijk zijn dat allemaal niet meer dan projecties op de 'buitenwereld' van ons eigen innerlijke ongemak. Het is onze eigen innerlijke verstoring die opspeelt en die we naar buiten brengen, waardoor er verwarring en soms zelfs chaos ontstaat. 

Evolutie betekent voortdurende verandering. En soms bekruipt mij het gevoel dat mijn spirituele evolutie een niet ophoudende confrontatie is met mijn eigen o zo hardnekkige conditioneringen en weerstanden – samskara’s voor de liefhebber. Gelukkig zijn er ook heel andere momenten, maar toch… Het klinkt misschien wat zuur, maar ik kan het even niet veel mooier maken. Ik ga ervan uit dat het erbij hoort, en ontleen mijn beetje moed aan de herhaalde bevestigingen in de Whispers: 'Niets in dit leven is ooit gemakkelijk', 'Alles in dit leven heeft zijn bestaansreden', en zo nog een paar. Niet omdat Babuji het zegt, maar omdat ik het ook steeds meer begin te 'zien' of te 'voelen' en alleen al dat laatste geeft hoop en vertrouwen en maakt het makkelijker te accepteren.

Wat zijn nu precies die veranderingen die Heartfulness op dit moment met zich meebrengt? Eigenlijk helemaal niet zoveel. Heartfulness is en blijft Sahaj Marg. Alleen de 'toegangspoort' of de 'ingang' wordt stevig verbouwd. Aan de rest van het gebouw wordt niet gesleuteld. Iedere prefect die zich herinnert hoeveel belangstellenden hij of zij heeft geïntroduceerd in Sahaj Marg en hoeveel daarvan er gebleven zijn, heeft daarmee direct een reden te pakken om zich achter het oor te krabben. En dat geldt natuurlijk niet alleen voor prefects maar voor ons allen. Niet om snel te roepen dat die mensen er kennelijk nog niet aan toe waren, niet om onszelf te slaan of ons schuldig te voelen, maar om te kijken wat we daar beter in kunnen doen.

Wat ik ervan begrijp, is dat Kamlesh ons middelen en mogelijkheden in handen geeft om zoveel mogelijk drempels te verwijderen en met ons aanbod om Heartfulness te ervaren veel beter aan te sluiten op de behoefte van de individuele belangstellende. Wat Kamlesh graag wil is dat nieuwe belangstellenden vooral hun eigen ontdekkingsreis mogen maken, in hun eigen tempo. Dat we ze geen aanleiding geven om te denken dat ze in een vreemde sekte terecht zijn gekomen, dat we ze niet het gevoel van de fameuze kat in het vreemde pakhuis geven. Dat we meer aandacht hebben voor hun individuele vertrekpunt, en hun behoefte, dan voor onze eigen in de loop der jaren gegroeide gewoontes – dat soort dingen.

Als ik in mijn herinnering terugga naar mijn eerste stappen binnen Sahaj Marg, dan kan ik me naast een warm welkom in Denemarken en Shahjahanpur wel degelijk mijn ongemakken herinneren. Mijn eigen allergieën. Tegen bekeringsijver die ik al in mijn eerdere blog benoemde. Tegen overdreven uitingen van devotie, tegen persoonsverheerlijking, tegen een onbegrijpelijk jargon, tegen onbegrijpelijke verplichtingen – teveel om op te rakelen. In zekere zin is het een wonder dat ik – met veel vallen en opstaan – gebleven ben. Natuurlijk heb ik in de loop van al die jaren geleerd dat mijn allergieën vooral iets over mij zeggen, maar ik kan me heel goed voorstellen waar Kamlesh op doelt. Mijn hart steelt hij ermee.

En ik geloof echt niet dat ik de enige ben.

Egregore en Heartfulness

Wie de betekenis van ‘egregore’ (ook wel ‘egregor’) opzoekt op internet, komt vooral in vreemde Gnostische en Astrologische werelden terecht. Maar wie ooit de kracht van een groot seminar heeft ervaren, weet in zekere zin al wat een egregore in spirituele zin betekent. Een definitie die aardig in de buurt komt is van ene Gaetan Delaforge: “Een egregore is een soort van groepsgeest die wordt geschapen wanneer mensen bewust bij elkaar komen met een gezamenlijk doel.”

Dat zegt nog niet zoveel over wat een egregore doet. Chari heeft eens gezegd dat de kracht van zo’n groot seminar met gelijkgestemde zielen vele malen groter is dan de som van de kracht van alle deelnemers. De kracht van een egregore groeit dus (veel) sneller dan evenredig is aan het aantal gelijkgestemde zielen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat een egregore “besmettelijk” is. Naarmate de groepsgeest groter wordt, begint hij een steeds groter aandeel te krijgen in het collectieve bewustzijn dat alle mensen met elkaar delen. Kamlesh heeft het in dit verband over een “tipping point”, oftewel een kantelpunt. Als dat kantelpunt bereikt wordt, kunnen grote veranderingen niet uitblijven. Het kantelpunt markeert als het ware een soort van doorbraak.

Uitgaande van de definitie van Delaforge, is duidelijk dat een egregore op zich een neutrale wetmatigheid betreft, en dat het gezamenlijk doel of de gezamenlijke intentie bepalend is voor de aard van de grote veranderingen die het gevolg zijn. Een egregore kan dus een uitgesproken negatieve betekenis krijgen (ik noem maar wat: ver doorgeschoten materialisme of religieus fundamentalisme), maar ook een uitgesproken positieve betekenis (ik noem maar wat: het doorbrekend besef dat alleen spiritualiteit de wereld nog kan redden – zoals we regelmatig in de Whispers hebben kunnen lezen).

Laten we vooral blijven bij de positieve effecten die een snel groeiend egregore met een positief doel en een positieve intentie teweeg kan brengen.

Kamlesh bhai heeft bij mijn weten twee doelen geformuleerd bij het programma Heartfulness: 

1. Ieder mens op de wereld moet weten van het bestaan van Heartfulness; 
2. Ieder die dat wil moet de kans krijgen Heartfulness te ervaren op een manier die zo goed mogelijk bij hem of haar aansluit. Wie door wil, stroomt door naar het volledige ‘programma’ van Sahaj Marg, wie niet door wil… even goeie vrienden.

Zelfs mijn toch niet geringe allergie voor bekeringsijver heeft hier geen enkele moeite mee. Integendeel, dit is precies zoals ik het me zou kunnen wensen.

Alle veranderingen die Kamlesh bhai sinds zijn aantreden heeft doorgevoerd, zijn in dit licht te verklaren, te billijken en te ondersteunen. Van de uitbreiding van mogelijkheden voor trainers, de uitbreiding van de ‘suggestions for the benefit of one and all’ tot en met de enorme drempelverlaging die het programma Heartfulness betekent voor belangstellenden.

Is het dan raar om ‘egregore’ en ‘heartfulness’ met elkaar in verband te brengen? Ik zou zeggen van niet.

Is het dan raar om te zeggen dat het programma van Heartfulness niet alleen een nieuwigheid is voor coördinatoren, prefects of een enkele abhyasi, maar van alle abhyasi’s en dat ongeacht hun verdere rol? Ik zou alweer zeggen van niet. We vormen in Nederland een bescheiden egregore, en hebben alle abhyasi’s hard nodig om dat egregore te laten groeien en ons aandeel te leveren aan de missie van de hiërarchie, één van het drieluik Master, Method en Mission waarvan we ons allen eigenaar mogen noemen.